Układ dróg rowerowych i ciągów pieszo-rowerowych
W danych GUS na koniec 2013 roku, uzupełnionych informacjami przekazanymi przez urzędy gmin w 2015 roku, długości istniejących dróg rowerowych przedstawiały się następująco: Kalisz – ok. 37,5km, Ostrów Wielkopolski – ok. 40km, Ceków-Kolonia – 1,5km, Odolanów – 3,7km, Przygodzice – 8,7km, Raszków – 7,1km, Sieroszewice – 8,5km, Gołuchów – 22,6km.
Kalisz
Pod względem ilości i jakości infrastruktury rowerowej Kalisz, podobnie jak Ostrów Wielkopolski, wyróżnia się na tle pozostałych jednostek AKO. Układ drogowo-uliczny Kalisza ma formę promienisto-obwodową i tak też kształtuje się przebieg dróg rowerowych utworzonych przy głównych ciągach komunikacyjnych. Miasto, ze względu swoja lokalizację w sąsiedztwie rzeki, ma trasy rowerowe wyznaczone na wałach. Drogi rowerowe w przeważającej mierze są dwukierunkowe, jednostronne o nawierzchni bitumicznej i z kostki betonowej. Wiele ścieżek kończy się w sposób wymuszający na rowerzystach niebezpieczne zachowania komunikacyjne, takie jak jazda po chodniku, wjazdy na jezdnię w miejscach do tego nieprzeznaczonych, przejazdy po przejściach dla pieszych czy pokonywanie barier wysokościowych i terenowych. Lokalizacja ścieżek tylko po jednej stronie sprawia trudności w rozplotach w obszarze skrzyżowań, w połączeniach źródeł i celów podróży ( wydłużenie drogi, konieczność nieprzepisowej jazdy).
Ostrów Wielkopolski
Pod względem ilości i jakości infrastruktury rowerowej Ostrów Wielkopolski, podobnie jak Kalisz, wyróżnia się na tle pozostałych jednostek AKO. Układ drogowo-uliczny Ostrowa Wielkopolskiego ma formę promienisto-obwodową z nierozwiniętą częścią obwodową. W odróżnieniu od Kalisza układ ulic jest bardziej zwarty, cechą charakterystyczną są pogrupowane w wielkie kompleksy zespoły zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, które stanowią dominujący element zagospodarowania przestrzeni miejskiej. W nawiązaniu do tak odmiennego od Kalisza zagospodarowania przestrzeni kształtuje się przebieg dróg rowerowych o zróżnicowanym standardzie i parametrach, prowadzący przez tereny mieszkaniowe, rekreacyjne (parki w części centralnej na obrzeżach) z głównymi drogami. Drogi rowerowe cechuje duża różnorodność: od dwukierunkowych do jednokierunkowych, od jednostronnych o nawierzchni bitumicznej do obustronnych z kostki betonowej. Znaczna część ciągów z dopuszczonym ruchem rowerowym nie ma wystarczającej szerokości dla prowadzenia takiego ruchu lub wprowadzenia dodatkowo w ich przestrzeń pieszych. Wiele ścieżek kończy się w sposób wymuszający na rowerzystach niebezpieczne zachowania komunikacyjne, takie jak jazda po chodniku, wjazdy na jezdnię w miejscach do tego nieprzeznaczonych, przejazdy po przejściach dla pieszych itp. Lokalizacja ścieżek tylko po jednej stronie sprawia trudność w rozplotach potoków w obszarze skrzyżowań, w połączeniach źródeł i celów podróży (wydłużenie drogi, konieczność nieprzepisowej jazdy).
Views: 100
